تأثیر هشت هفته حرکات موزون محلی روی استقامت قلبی-عروقی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی

  هدف این پژوهش نیمه­تجربی، بررسی تأثیر هشت هفته حرکات موزون محلی روی استقامت قلبی-عروقی دانش­آموزان کم­توان ذهنی بود. بدین­منظور، 20 دانش­آموز دختر 12-8 سال کم­توان ذهنی آموزش­پذیر در ­دسترس از مدارس استثنایی شهر کرمانشاه، در دو گروه ده‌نفرۀ کنترل (وزن 10/16±70/41 کیلوگرم، قد 60/13±30/145 سانتی­متر) و تجربی (وزن 60/8±10/31 کیلوگرم، قد 70/12±20/134 سانتی­متر) مطالعه شدند. گروه تجربی به مدت دو ماه، هفته­ای سه بار از جلسات 60-45 دقیقه­ای رقص محلی بهره گرفت. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون استقامت قلبی-عروقی گروه­ها به­وسیلۀ آزمون پلۀ هاروارد اندازه­گیری شد. عملیات آماری به­وسیلۀ آزمون­­های کولموگروف-اسمیرنوف، لوین، t همبسته و مستقل با استفاده از نرم­افزار SPSS-21  انجام گرفت (05/0P≤). یافته­ها بر برتری 6/10 درصدی استقامت قلبی-عروقی گروه تجربی (1/2±00/27) از گروه کنترل (7/2±40/24) در پایان کار تجربی دلالت داشتند (029/0=P). بر­اساس این یافته­ها، رقص محلی می­تواند ابزاری مؤثر برای افزایش انگیزۀ دانش­آموزان کم­توان ذهنی به پیگیری تمرین با فشار مناسب برای توسعۀ استقامت قلبی-عروقی باشد.